قرآن کریم.
نهج‌البلاغه.
آقاتقی، محمدنبی؛ بخشایش اردستانی، احمد؛ صفاوردی، سوسن (1403). عدالت سیاسی در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر شاخص مشارکت و گزینش سیاسی برابر با تاکید بر آرای نخبگان سیاسی. پژوهش‌های راهبردی سیاست، 13(48).
اخوان کاظمی، بهرام (1381). عدالت در نظام سیاسی اسلام. تهران: مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر.
امیری، عباس؛ روحی، مجید (1401). عدالت قضایی و رابطه آن با ثبات و کارآمدی نظام‌های سیاسی (مطالعه موردی: جمهوری اسلامی ایران). جامعه‌شناسی سیاسی ایران، 5(10).
انصاری، مهدی (1390). بررسی تحلیلی اصول و شرایط کلی حاکم بر گزینش نیروی انسانی در نظام حقوق اداری جمهوری اسلامی ایران (با نگاه تطبیقی به معاهدات بین‌المللی الحاقی و رژیم سیاسی سابق در ایران). پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس.
براری، محمد (1397). بررسی انتصاب یا انتخاب امامت از منظر قرآن. مطالعات مهدوی، 9(42).
تقوایی، عباس؛ محمودی، امیررضا (1401). رابطه حقوق و عدالت با مفهوم‌شناسی تطبیقی آن در اندیشه‌های فلاسفه غرب و اسلام. مطالعات علوم اسلامی انسانی، شماره 31.
جالینوسی، احمد؛ نجف‌پور، سارا (1386). مفهوم عدالت در اسلام و غرب. دانش سیاسی، شماره 5.
جزایری، رضوان السادات (1380). شایسته‌سالاری در سیره مدیریتی امام علی(ع). انقلاب اسلامی، شماره 5-6.
حسینی‌ارسنجانی، محمدحسن (1390). عدل مجسّم: برنامه و کارنامه امام علی(ع) (درنگی کوتاه در عهد‌نامه مالک اشتر). فانوس اندیشه، ژکان.
حمید، کامل (1399). مشروعیت آراء عمومی در نظام سیاسی مبتنی بر مردم‌سالاری دینی در اندیشه امام خمینی «شرحی بر جایگاه مردم در اعمال حق انتخاب حاکم در حکومت دینی. اهواز: کتابکده آرشیدا.
خمینی، سید روح‌الله (1361). صحیفه نور. تهران: مؤسسه نشر آثار، ج 5.
دیلمی، احمد (1378). مشارکت سیاسی در اندیشه اسلام و غرب. اندیشه حوزه، شماره 16.
راولز، جان (1387). نظریه عدالت. ترجمه محمدکمال سروریان و مرتضی بحرانی. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
سید باقری، سید کاظم (1395). کارکردهای عدالت در حکمرانی اخلاقی از منظر اندیشه سیاسی اسلام. علوم سیاسی، 19(76).
شالیکار، ابراهیم (1391). بررسی مبانی مشروعیت حکومت در فقه سیاسی شیعه با تاکید بر نظریه ولایت فقیه. معرفت، شماره 182.
صفی‌خانی، بهاره؛ شمس، احمد؛ درویشی، بابک (1399). نقش نخبگان بر تعیین سرنوشت و مشارکت سیاسی با تاکید بر نظام جمهوری اسلامی ایران. رهیافت انقلاب اسلامی، 14(51).
طباطبایی، سید محمدحسین (1363). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمه محمدباقر موسوی همدانی. دفتر انتشارات اسلامی، ج3-4.
طباطبایی، سید محمدحسین (۱۳۹۳). تفسیر المیزان. ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی، ج 1.
عبداللهی، مهدی (1387). نظریه انتصاب؛ بررسی اشکال ثبوتی و پاسخ به آن. معرفت، شماره 124.
علی‌اکبری، حسن (1378). مروری بر دیدگاه‌های گوناگون درباره تعیین رهبر. مصباح، شماره 30.
فارابی، ابونصر (1379). اندیشه‌های اهل مدینه فاضله. ترجمه جعفر سجادی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
فخعلی، محمدتقی (1384). بازخوانی آرای فقهی در باب مشروعیت سیاسی. مطالعات اسلامی، شماره 69.
فغانی، رامین؛ زارعی، محمدمهدی؛ ابراهیمی، سعید؛ ایزدی‌فرد، علی‌اکبر (1399). نقد و بررسی مبانی فقهی دیدگاه مشهور در مفهوم‌شناسی عدالت فقهی. پژوهش‌های فقهی، 16(2).
قاضی‌نعمان (1375). دعائم الإسلام. محقق: آصف بن علی أصغر فیضی. قاهره: دارالمعارف، چاپ دوم، ج2.
کدیور، محسن (1376). نظریه‌های دولت در فقه شیعه. تهران: نشر نی.
کشیشیان سیرکی، گارینه؛ طالبی خیرنجانی، رامین؛ قائدی، محمدرضا (1400). جایگاه عدالت اجتماعی در اندیشه سیاسی شیعه با نگاهی به جایگاه این مفهوم در منظومه حکمت اسلامی. در: اولین همایش ملی علوم انسانی و حکمت اسلامی.
محمدی ضیاء، علی؛ آل غفور، محمدتقی (1398). ارزیابی کارآمدی نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران در تحقق عدالت سیاسی با تاکید بر مناصب سیاسی، پژوهش‌های سیاست اسلامی، 7(15).
مطهری، مرتضی (۱۳۷۰). عدل الهی. تهران: انتشارات صدرا.
نائینی، محمدحسین (1358). تنبیه الامه و تنزیه المله. مقدمه محمود طالقانی. تهران: شرکت سهامی انتشار.
)